Ćmielów wczoraj i dziś

Hej, jestem ci ja rzeźbiarz,
hej, od Gór Świętokrzyskich,
hej, mam kamienia dosyć,
hej, utrwalę was wszystkich

Ryszard Miernik [fragment wiersza dedykowany Gustawowi Hadynie, 2006].

Fragment informatora z okazjii 50-lecia pracy twórczej Gustawa Hadyny "Ojcom naszym".Wystawa z okazji 1050. rocznicy Chrztu Polski (2016 r.) Całść do pobrania tu. LINK (Autor tekstów: Tadeusz Skoczek)

Gustaw Hadyna jest człowiekiem poszukującym, niesłychanie aktywnym. Jego nietuzinkowy sposób bycia zjednuje mu wielu przyjaciół, chociaż należy go poznać bliżej, aby w pełni zrozumieć dowcip czy niespotykane w obiegowym języku stwierdzenia. Gawędziarz niepospolity, znawca kultury ludowej, tradycji patriotycznych, koneser trudnej sztuki rzeźby – potrafiący znakomicie, docenić i uwypuklić wartości artystyczne poszczególnych obiektów.

Człowiek bezpośredni i hardy, niesłychanie witalny, ceniący u ludzi otwartość i własny punkt widzenia. Odważnie formułujący myśli i zdecydowany bronić swojego zdania bez względu na konsekwencje. Cierpliwy nauczyciel i przewodnik po meandrach sztuki współczesnej. Żyje z pracy rąk swoich. Dosłownie. W archiwum domowym Hadynów znajduje się „szczotka” (tak określano kiedyś egzemplarz korektorski składu linotypowego) tekstu napisanego przez Ryszarda Miernika w marcu 1988, wymownie charakteryzujący mir domowy rodziny artysty: „Ile człowiek może na przekór wszystkim i samemu sobie. Ile może powiedzieć o budowie pracowni, rodziny, o rzeźbie. Gustaw na przekór panującej niemożności, żyje za pan brat z Norwidem tam, gdzie rzekomo diabeł powiedział dobranoc, a jego Ania, Łukasz i Stasiu bardzo mu chcą pomóc w tym przedziwnym zmaganiu.

Życie Gustawa Hadyny przypomina gotowy scenariusz filmu przygotowanego dla renomowanej wytwórni. Urodził się w 1946 roku w niewielkiej świętokrzyskiej wiosce położonej miedzy Ćmielowem a Ostrowcem Świętokrzyskim, w pewnym oddaleniu od głównego traktu. Wola Grójecka jeszcze w latach sześćdziesiątych nie miała elektryczności, nie miała porządnej drogi. Poprawa komunikacji ze światem nastąpiła dopiero po tym, jak młody rzeźbiarz fortelem ściągnął do wsi ówczesne władze centralne.

Gustaw Hadyna - 30 lecie pracy twórczej (1996 r.) Tygodnik Nadwiślański.

Gustaw Hadyna przy pracy...

Dzięki życzliwości mieszkańców i przyjaciół naszego miasta udało się pozyskać i zachować w formie elektronicznej kilka cennych i ciekawych fotografii. Dziękując Pani Magdalenie Pożarlik, Stanisławowi Filolikowi i Zbyszkowi Czarneckiemu za udostępnione zbiory zapraszam do odwiedzenia galerii: http://www.cmielow.info.pl/foto/cmielow-wczoraj/nggallery/page/1

Ćmielów tzw "Ochronka"

Jadwiga Wajsowa, Janina Lipczyńska i Zdzisława Fiolik

Szkoła Przepaść - 1957 r.

Dom Katolicki przed Pożarem

Myślę, że pewną ciekawostką dla mieszkańców naszej gminy będzie informacja o prężnie działającym Towarzystwie Wyścigów Konnych w Ćmielowie na przełomie XVIII i XIX wieku. Poniżej opis rajdów tzw. nizinnych sprządzony przez Stanisława Wojtowskiego. Pani Renata Urban podaje w swojej pracy (link), że pierwszy rajd Ćmielów - Mokotów odbył się w 1894 r.  .

Tadeusz Dachowski przyjeżdżał także na mityngi urządzane przez prowincjonalne Towarzystwa Wyścigowe w Lublinie, Ćmielowie, Radomiu i Łodzi. Jak pisano spiritus movens ówczesnych imprez jeździeckich

Poniżej artykuł STANISŁAWA WOTOWSKIEGO. -"Raidy konne i ich znaczenie" (Pisownia oryginalna).

W ósmym i dziewiątym dziesiątkiu lat ubiegłego stulecia uwydatnił się w b. Kongresówce, a również na kresach, pochop do hodowli koni rasowych, koni pełnej krwi i od nich pochodzących. Stopniowo budzito się również zamiłowanie do sportu. Zawiązane w 1880 r. Towarzystwo Płamieńskie, następnie Ćmielowskie, Łęczyckie, Piotrkowskie, Łódzkie przyczyniły się do rozbudzenia sportu konnego. Objawy te pobudziły do różnych prób, a tem samem i do raidów.

Pierwszy raid z nagrodami (Towarzystwa Wyścigów Konnych w Królestwie Polskiem), do którego Towarzystwo Ćmielowskie bardzo zachęcało, odbył się 20 maja 1894 roku. Przestrzeń raidu wynosiła 160 wiorst, dzielące Ćmielów (a właściwie folwark Brzostowiec skąd konie startowały) od Mokotowskiego pola wyścigowego, oznaczonego jako meta dystansowej próby.

W raidzie przyjęło udział 15 koni. Pierwszy ukazał się na placu wyścigowym szt. rtm. Kotlar, na 6 letniej klaczy "Ira" (Wienok pełnej krwi i Mucha) o godz. 3-ej 4 min. 40 sek. Następnie po przerwie jednej minuty stanął Aleksander hr. Jezierski na kasztanowatym tęgim wałachu 8 lat "Cezar" (po ogierze peł. krwi Hort.) Poczerń kolejno dojeżdżali: kornet. I. Iwlew, na ogierze kasztanowatym pełnoletnim "Mohorcie" (po Gidranie angloarabie i Grażynie) o godz. 3-ej 15 min. 14 sęk. Jerzy hr. Moszyński na wałachu kasztanowatym pełnoletnim "Swat" (po Gidranie i Mucha) o 3-ej godz. 17 min. 32 sęk. Dwunasty koń stanął o godz. 5-ej 39 min. 40 sęk., czyli biorąc przeciętnie, raid był udany, oprócz zasłabnięcia jednego konia w ciągu drogi, innych poważniejszych wypadków nie było. Start jak nadmieniłem, odbył się w Brzostowcu o godz. 6-ej 40 min. Zatem na przebycie 160 wiorst spotrzebowano, nie odliczając żadnych popasów, 11 godz. 47 min. 20 sekund. Chłodny i szary dzień sprzyjał długiej jeździe. Droga z Ćmielowa była wytknięta przez Radom, Grójec, Tarczym, Sękocin. Za Rakowcem, skręcała na prawo na polne drogi, prowadzące na plac wyścigowy, na którym oczekiwali sędziowie dużo osób na trybunach, ciekawych zakończenia raidu.